The definition of terrorism in international law
Vaštakas, Linas |
Marozas, Tomas | Recenzentas / Rewiewer |
Dieninis, Karolis | Darbo gynimo komisijos pirmininkas / Thesis Defence Board Chairman |
Biekša, Laurynas | Darbo gynimo komisijos narys / Thesis Defence Board Member |
Daukšienė, Inga | Darbo gynimo komisijos narys / Thesis Defence Board Member |
Jakulevičienė, Lyra | Darbo gynimo komisijos narys / Thesis Defence Board Member |
Ravluševičius, Pavelas | Darbo gynimo komisijos narys / Thesis Defence Board Member |
Žilinskas, Justinas | Darbo gynimo komisijos narys / Thesis Defence Board Member |
In light of the widely acknowledged absence of the definition of terrorism in international law and once again unsuccessful attempts to agree on it in April 2013 at the United Nations, this thesis aims to propose such a definition. Chapter One firstly attempts to answer why international law needs to define terrorism. It analyzes international criminalization of terrorism, sectoral anti-terrorism conventions and the obligations to fight terrorism imposed on states by the Security Council. Disagreeing with the views expressed by Rosalyn Higgins and John Dugard, the author advances arguments how such a definition could help solve problems of efficiency and legitimacy in all these fields. Chapter Two then asks why, if a definition is needed, it does not already exist. The Chapter surveys the major historical attempts to define terrorism, aiming to identify the greatest obstacles and advances to agreeing on a definition. Notably, it finds that the main obstructions were disagreements whether states and national liberation movements can be actors of terrorism. Aside from treaty definitions, the author also analyzes and criticizes the arguments in the 2011 Ayyash judgment by the Special Tribunal for Lebanon over the alleged emergence of a peacetime definition of terrorism in customary international law. Chapter Three then draws on the first two Chapters and analyzes the elements of the definition of terrorism: actors, conduct, intent, targets, motive and scope. It aims to explain the contents of each element, review and suggest solutions for the major points of disagreement. In particular, the author advocates the view that one needs to draw a distinction between terrorism in peacetime and terrorism in armed conflict and to apply the definition of terrorism only to the former in order to address the controversy over national liberation movements. The author also makes arguments for the need to include states as possible actors of terrorism; for the necessity, often neglected in current definitions, to require specific terrorist motives; and for the test whether terrorist acts attempt to infringe rights corresponding to erga omnes obligations in order to determine when such acts become international. The thesis concludes with a proposed definition of terrorism in international law.
Rappelant l'absence de la définition du terrorisme en droit international, cette thèse vise à proposer une telle définition. Le Chapitre Un explique le besoin de définir le terrorisme. Par la suite, le Chapitre analyse la criminalisation du terrorisme international, les conventions sectorielles contre le terrorisme et les obligations de combattre le terrorisme imposée par le Conseil de sécurité. En désaccord avec les opinions exprimées par Rosalyn Higgins et John Dugard, l'auteur avance des arguments défendant une telle définition, et expliquant comment elle pourrait contribuer à résoudre les problèmes d'efficacité et de légitimité dans tous ces domaines. Le Chapitre Deux demande alors pourquoi, si une définition est nécessaire, elle n'existe pas. Ce Chapitre examine les principales tentatives historiques pour définir le terrorisme. Il essaie d'identifier les principaux obstacles et avancées à l'accord. On en conclut que les principaux obstacles étaient les désaccords concernant le fait que les Etats et les mouvements de libération nationale puissent être des acteurs du terrorisme. Mis à part les définitions conventionnelles, l'auteur analyse également et critique les arguments de l'arrêt de Ayyash 2011 par le Tribunal spécial pour le Liban sur la prétendue émergence d'une définition du temps de paix du terrorisme en droit international coutumier. Le Chapitre Trois s'appuie ensuite sur les deux premiers chapitres et analyse les éléments de la définition du terrorisme: les acteurs, la conduite, l'intention, les objectifs, le motif et le champ d'application. Il vise à expliquer le contenu de chaque élément et proposer des solutions pour les principaux points de désaccord. En particulier, l'auteur défend le point de vue que l'on doit faire une distinction entre le terrorisme en temps de paix et le terrorisme dans les conflits armés et de n'appliquer la définition du terrorisme que pour l'ancien afin de répondre à la controverse sur les mouvements de libération nationale. L'auteur avance également des arguments en faveur de la nécessité d'inclure les États parmi les acteurs possibles du terrorisme, de la nécessité, souvent négligé dans des définitions actuelles, d'exiger des motifs précis de terrorisme, et pour le test si des actes terroristes confinés dans un État tentent de porter atteinte aux droits correspondant à des obligations erga omnes afin de déterminer si ces actes de terrorisme sont internationaux. La thèse se termine en proposant une définition du terrorisme en droit international.
Atsižvelgdamas į plačiai pripažįstamą faktą, kad tarptautinėje teisėje nėra terorizmo apibrėžimo, ir į dar kartą nepavykusius Jungtinių Tautų Organizacijos 2013 m. balandžio mėnesio bandymus dėl jo susitarti, šis darbas siekia pasiūlyti tokį apibrėžimą. Pirmasis skyrius iš pradžių bando paaiškinti, kodėl tarptautinėje teisėje reikalingas terorizmo apibrėžimas. Skyriuje nagrinėjami tokie klausimai kaip tarptautinis terorizmo kriminalizavimas, sektorinės kovos su terorizmu konvencijos ir Saugumo Tarybos valstybėms nustatyti įsipareigojimai kovoti su terorizmu. Prieštaraudamas Rosalyn Higgins ir John Dugard išreikštoms nuomonėms, autorius pateikia argumentus, kaip toks apibrėžimas galėtų išspręsti efektyvaus reguliavimo problemas visose minėtose srityse. Antrasis skyrius tuomet klausia, kodėl, jeigu apibrėžimas reikalingas, jis vis dar neegzistuoja. Skyrius apžvelgia pagrindinius istorinius mėginimus apibrėžti terorizmą, siekdamas nustatyti pagrindines kliūtis ir svarbiausius pasiekimus tariantis dėl apibrėžimo. Autorius atskleidžia, kad pagrindinės kliūtys kilo dėl nesutarimų, ar valstybės ir nacionalinio išsivadavimo judėjimai gali būti terorizmo vykdytojai. Be sutartyse pateikiamų apibrėžimų, autorius nagrinėja ir kritikuoja Specialiojo Tribunolo Libanui 2011 m. Ayyash byloje pateiktus argumentus, kad taikos metu taikomas terorizmo apibrėžimas neva jau susiformavo tarptautinėje paprotinėje teisėje. Trečiajame skyriuje, remiantis pirmųjų dviejų skyrių išvadomis, nagrinėjami terorizmo apibrėžimo elementai: vykdytojai, veika, ketinimas, objektai, motyvai ir apibrėžimo apimtis. Skyriuje siekiama paaiškinti kiekvieno elemento turinį, apžvelgti ir pasiūlyti sprendimus pagrindiniams dėl jų kylantiems nesutarimams. Darbo autorius pritaria požiūriui, kad siekiant išspręsti dėl nacionalinio išsidavimo judėjimų kylančius nesutarimus, teroristinė veika turėtų būti atskirta į veiką, atliekamą taikos metu, ir veiką, atliekamą ginkluoto konflikto metu, o tarptautinės teisės terorizmo apibrėžimas taikytinas tik pirmajai iš jų. Autorius taip pat įrodinėja, kad valstybės turėtų būti įtrauktos į galimų terorizmo vykdytojų sąrašą, kad būtina į terorizmo apibrėžimą įtraukti tam tikrus teroristinius motyvus, ir kad siekiant nustatyti, kada teroristiniai aktai tampa tarptautiniais, reikėtų vertinti, ar šie aktai kėsinasi į teises, kylančias iš erga omnes įsipareigojimų. Magistro darbo pabaigoje pasiūlomas terorizmo apibrėžimas tarptautinėje teisėje.